Verandering is geen rechte weg, maar een beweging tussen twijfel en overgave, tussen zoeken en vinden. Eerst is er aarzeling, een blik die balanceert tussen vasthouden en loslaten. Dan volgt de sprong, waarin elk houvast verdwijnt. De tussentijd waarin het oude uiteenvalt en het nieuwe zich nog niet heeft gevormd. Onaf, open, onvermijdelijk. Daarna komt stevigheid, gedragen door iets dat klopt. Nieuwe grond onder de voeten.

Een serie van schrijver Aart Bouwmeester en fotograaf Lilian van Rooij over momenten van overgang en verandering. Met portretten van Jeannette en Luke.

Toelichting op het werk

In transitie laat je los wat niet van jou is: overtuigingen, gewoonten en verwachtingen die zich in de loop van de tijd in jou hebben gevormd, maar niet langer bij je horen. Wat blijft over als dat allemaal wegvalt? In die ruimte, waar je jezelf niet langer kunt verbergen achter wat je kent, ontstaat de mogelijkheid om opnieuw te worden.

In dit werk zoeken we die ruimte op waarin iets ouds verdwijnt en het nieuwe er nog niet is. Een ruimte waarin taal met je meebeweegt. Wat je probeert uit te drukken krijgt betekenis terwijl je het zegt. Soms licht er in een gezicht al iets op, nog voordat de woorden er zijn. Een oogopslag die iets probeert vast te houden, een mondhoek op zoek naar evenwicht.

Daarom portretten. Juist in de afwezigheid van omgeving, decor of handeling wordt het innerlijke proces zichtbaar. Een subtiele spanning in het gezicht, een moment waarin aarzeling, moed of overgave zich toont. De kijker wordt uitgenodigd zich te verliezen in die ene blik, in de sporen van het verleden, in het moment waarop iets nieuws zich aandient.

Beeld en tekst vertellen geen afgerond verhaal, maar bewegen mee met de overgangen. Ze duiden niet, leggen niets uit, maar nodigen uit om langer te kijken, om te voelen wat er gebeurt. Soms vult taal het beeld aan, soms blijft het stil. Niet alles hoeft benoemd te worden.

Lilian van Rooij & Aart Bouwmeester, voorjaar 2025